محسن مومنی شریف
درباره نویسنده محسن مؤمنی‌شریف 20 فروردین‌ماه سال 1346 در شهرستان بیجار متولد شد. دوران کودکی را در طبیعت زیبای روستا گذراند و در نوجوانی (تابستان 1357) به تهران آمد. «در نوجوانی، از نزدیک شاهد حداقل دو واقعه بزرگ تاریخ ایران بودم؛ پیروزی انقلاب اسلامی و جنگ ایران و عراق. عصر 31 شهریورماه سال 1359، که فرودگاه تهران بمباران شد، در یک کارخانه بلورسازی شاگردی می‌کردم و قرار بود از فردای آن روز به مدرسه بروم. صدای انفجارها را که شنیدیم گمان کردیم دنیا به آخر رسیده است.» مؤمنی‌شریف در پانزده‌سالگی عازم جبهه شد. «مادرم علاقه خاصی به من داشت و اصلاً با جبهه رفتنم موافق نبود. شب اعزام، هر بار که از خواب بیدار شدم دیدم مادر بالای سرم نشسته و اشک می‌ریزد. صبح، دیدم وسایلم را آماده کرده و ساکم را بسته است. بعد از آن پنج بار دیگر هم جبهه را تجربه کردم.» تحصیل در حوزه علمیه و معلمی در حاشیه تهران فعالیت‌های دیگر محسن مؤمنی‌شریف تا مشغول شدن به نویسندگی بوده است. در سال 1367، با چاپ اطلاعیه‌ای در روزنامه در زمینه آموزش قصه‌نویسی، راهش به حوزه هنری افتاد و بعد از گذراندن دوره‌ها به عنوان عضو شورای جُنگ ادبی بچه‌های مسجد و مدیر داخلی مجله «سوره نوجوانان» و بعدها عضو دفتر ادبیات و هنر مقاومت و کارگاه قصه و رمان حوزه هنری مشغول کار شد. مدیریت مرکز آفرینش‌های ادبی و ریاست حوزه هنری، به مدت دَه سال، از دیگر مسئولیت‌های مؤمنی‌شریف بود. آثار او عموماً از استقبال خوبی برخوردار بوده و در جشنواره‌های معتبر موفق به دریافت جایزه برتر شده‌اند. محسن مؤمنی‌شریف عضو پیوسته فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران و دارای نشان درجه یک هنری است. مهم‌ترین ویژگی آثار تألیفی محسن مؤمنی‌شریف، که در پی می‌آید، نوگرایی در شیوه‌های روایت و تلفیق ظریف اطلاعات با بافت داستان و پرداختن به شخصیت‌هایی است که چه در بخش داستان چه در بخش زندگی‌نامه و تاریخ به‌خوبی قوام یافته‌اند و گویی از متن بیرون می‌آیند و با خواننده همراه می‌شوند.